1.Mimo to, że koty tej rasy Hoduje się dość intensywnie od początku lat 70., ich fenotyp do
dzisiaj przypomina dzikich półdzikich przodków ze stanu Maine w Stanach Zjednoczonych, od którego pochodzi nazwa.
2. Ogon jest „reprezentacyjną” częścią ciała kotów Maine Coon i u wzorcowych osobników
osiąga długość równą długości reszty ciała, co sprawia, że koty te wydają się jeszcze większe i potężniejsze. Podczas ruchu zwierzęcia włosy ogona „latają”, co powoduje skojarzenia z szopami praczami, do których pochodzi drugi człon nazwy rasy
(coon = szop).
3. Długość futra jest zróżnicowana: na brzuchu i piersi oraz w okolicy genitaliów jest ono
dłuższe, natomiast na grzbiecie, barkach i kończynach krótsze. W zimie dochodzi
do tego jeszcze okazały i gesty kołnierz na głowie i piersi, a także dłuższe partie futra
na tylnych łapach przypominające spodnie typu golfy.
4. Koty maine coon mają silną budowę kości i długie kończyny z charakterystycznymi
dużymi i gęsto owłosionymi łapami. Szybko rosną oraz są odporne i mimo swego
okazałego ciała wyglądają wytwornie.
